escandilhar
Occitan modifier
Étymologie modifier
- (Verbe 1) Du latin scandalium.
- (Verbe 2) Du latin excandere.
Verbe 1 modifier
escandilhar \eskanðiˈʎaː\ transitif (graphie normalisée) 1er groupe (voir la conjugaison)
Variantes orthographiques modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Traductions modifier
- Italien : scandagliare (it)
Verbe 2 modifier
escandilhar \eskanðiˈʎaː\ intransitif (graphie normalisée) 1er groupe (voir la conjugaison)
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Prononciation modifier
- Béarn (Occitanie) : écouter « escandilhar [eskanðiˈʎaː] »
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2