Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin frigus.

Nom commun modifier

freg masculin

  1. Froid.

Variantes modifier

Adjectif modifier

freg masculin

  1. Froid.

Variantes modifier

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Breton modifier

Forme de verbe modifier

freg \ˈfreːk\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe fregañ/fregiñ.
    • Eun tôl-mor a freg war diarog ar vag, hag a c’holo anei a zour hag a inoenn. — (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, page 145)
      Un coup de mer se brise sur l’avant du bateau et le recouvre d’eau et d'écume.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe pakat/pakañ/pakiñ/pakout.

Occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin frigus.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
freg
\ˈfɾet͡ʃ\
freges
\ˈfɾed͡ʒes\

freg \ˈfɾet͡ʃ\ (graphie normalisée) masculin ou féminin

  1. Froid.
    • Amb lo freg que me desvària soi romput, cal acabar. — (Los Podaires, chant traditionnel languedocien recueilli par Laurent Cavalié dans Montanha Negra, 2006.)
    • Ai freg.
      J’ai froid.
    • Fa freg.
      Il fait froid.
    • Un gròs freg.
      Un grand froid.
  2. (Médecine) Refroidissement.

Synonymes modifier

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin freg
\ˈfɾet͡ʃ\
freges
\ˈfɾed͡ʒes\
Féminin freja
\ˈfɾed͡ʒo̞\
frejas
\ˈfɾed͡ʒo̞s\

freg \ˈfɾet͡ʃ\ (graphie normalisée) masculin

  1. Froid.

Adverbe modifier

Invariable
freg
\ˈfɾet͡ʃ\

freg [ˈfɾet͡ʃ] (graphie normalisée)

  1. Froid.
    • Manjar freg.
      Manger froid.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Prononciation modifier

Références modifier