Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton gonit[1][2].

Verbe modifier

Mutation Infinitif
Non muté gounit
Adoucissante cʼhounit
Durcissante kounit

gounit \ˈɡũː.nit\ intransitif-transitif (voir la conjugaison), base verbale gounez-

  1. Conquérir.
  2. Cultiver.
  3. Gagner, obtenir.
    • Miliner gwenn e veg a laer ar bleud, a laer an ed, hag o gounid ne ra ket. — (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - Troisième partie - Le style populaire, 1974, page 307)
      Le meunier, au bec (visage) blanc, vole la farine, vole le blé, mais ne les gagne pas.
    • Me a zo ʼvel Jañ ar Pôtr-nevez : pa vez arhant da hounid ne gouskan ket en noz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 54)
      Je suis comme Jean-le-Nouveau : quand il y a de l’argent à gagner je ne dors pas la nuit.
  4. Vaincre.

Dérivés modifier

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 285b