Allemand modifier

Étymologie modifier

De Grimm, « colère », et du suffixe -ig des adjectifs.

Adjectif modifier

Nature Terme
Positif grimmig
Comparatif grimmiger
Superlatif am grimmigsten
Déclinaisons

grimmig \ɡʁɪ.mɪç\

  1. Furieux.
    • Ein grimmiger Gegner : un adversaire pugnace.
    • Eine grimmige Miene aufsetzen : afficher une mine furieuse.
    • Ein grimmiges Gesicht machen : avoir un visage furieux.
    • Grimmiger Humor : humour grinçant.
    • Grimmig aussehen : avoir l’air furieux.
    • Er ist heute besonders grimmig : il est vraiment mal luné aujourd’hui.
    • Grimmig und notdürftig gewaschen ging (Gauß) die Treppe hinunter. Im Wohnzimmer wartete sein Sohn Eugen mit gepackter Reisetasche. — (Daniel Kehlmann, Die Vermessung der Welt, Rohwolt, 2005)
      Furibond, il descendit l’escalier après une toilette sommaire. Dans le salon l’attendait son fils Eugène, muni d’un sac de voyage.
  2. Piquant, perçant
    • Eine grimmige Kälte : un froid mordant.
    • Grimmige Schmerzen : des douleurs fortes.
    • Grimmigen Hunger haben : avoir une faim de loup.
    • Heute ist es grimmig kalt : aujourd’hui, il fait un froid mordant.

Prononciation modifier

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

À rapprocher de son homographe allemand.

Adjectif modifier

grimmig \Prononciation ?\

  1. Effrayant, effroyable.
    • Een grimmig monster.
      Un monstre effrayant.
    • Een grimmige situatie
      Une situatie précaire.
  2. Furieux.
    • Een grimmige blik.
      Un regard torve.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 97,5 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]