indictus
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | indictus | indictă | indictum | indictī | indictae | indictă |
Vocatif | indicte | indictă | indictum | indictī | indictae | indictă |
Accusatif | indictum | indictăm | indictum | indictōs | indictās | indictă |
Génitif | indictī | indictae | indictī | indictōrŭm | indictārŭm | indictōrŭm |
Datif | indictō | indictae | indictō | indictīs | indictīs | indictīs |
Ablatif | indictō | indictā | indictō | indictīs | indictīs | indictīs |
indictus \Prononciation ?\
- Non-dit, qui n'est pas dit.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Ineffable, dont on ne peut parler.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- (Droit) Non plaidé.
- indicta causa, affaire non plaidée.
Synonymes modifier
Forme de verbe modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | indictus | indictă | indictum | indictī | indictae | indictă |
Vocatif | indicte | indictă | indictum | indictī | indictae | indictă |
Accusatif | indictum | indictăm | indictum | indictōs | indictās | indictă |
Génitif | indictī | indictae | indictī | indictōrŭm | indictārŭm | indictōrŭm |
Datif | indictō | indictae | indictō | indictīs | indictīs | indictīs |
Ablatif | indictō | indictā | indictō | indictīs | indictīs | indictīs |
indictus \Prononciation ?\
Références modifier
- « indictus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage