Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de dictus (« dit »), avec le préfixe in-.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif indictus indictă indictum indictī indictae indictă
Vocatif indicte indictă indictum indictī indictae indictă
Accusatif indictum indictăm indictum indictōs indictās indictă
Génitif indictī indictae indictī indictōrŭm indictārŭm indictōrŭm
Datif indictō indictae indictō indictīs indictīs indictīs
Ablatif indictō indictā indictō indictīs indictīs indictīs

indictus \Prononciation ?\

  1. Non-dit, qui n'est pas dit.
  2. Ineffable, dont on ne peut parler.
  3. (Droit) Non plaidé.
    • indicta causa, affaire non plaidée.

Synonymes modifier

Forme de verbe modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif indictus indictă indictum indictī indictae indictă
Vocatif indicte indictă indictum indictī indictae indictă
Accusatif indictum indictăm indictum indictōs indictās indictă
Génitif indictī indictae indictī indictōrŭm indictārŭm indictōrŭm
Datif indictō indictae indictō indictīs indictīs indictīs
Ablatif indictō indictā indictō indictīs indictīs indictīs

indictus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de indico.
  2. Prescrit.

Références modifier