kanaouenn
Breton modifier
Étymologie modifier
- Du moyen breton canauenn[1].
- Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 110a) : kanaouenn, kanenn f. pl. ou.
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kanaouenn | kanaouennoù |
Adoucissante | ganaouenn | ganaouennoù |
Spirante | cʼhanaouenn | cʼhanaouennoù |
kanaouenn \kã.ˈnɔ.wːɛn\ féminin
- Chanson, chant.
- Ne oa bet d’ ar peurzorn na kanaouenn na koroll, [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 17)
- À la fin du battage il n’y avait eu ni chanson ni danse, [...].
- Ne oa bet d’ ar peurzorn na kanaouenn na koroll, [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 17)
Synonymes modifier
Dérivés modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499