Voir aussi : kiêm, kiếm, kiềm, kiểm, kiệm

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

kiem masculin \kiːm\

  1. Germe.
  2. Embryon.
    • In de kiem smoren : étouffer au berceau.

Synonymes modifier

Forme de verbe modifier

kiem \kiːm\

  1. Première personne du singulier du présent du verbe kiemen.
  2. Deuxième personne du singulier de l'impératif du verbe kiemen.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 97,9 % des Flamands,
  • 98,7 % des Néerlandais.


Prononciation modifier

  • (Région à préciser) : écouter « kiem [kiːm] »

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]