konatulo
Espéranto modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | konatulo \ko.na.ˈtu.lo\ |
konatuloj \ko.na.ˈtu.loj\ |
Accusatif | konatulon \ko.na.ˈtu.lon\ |
konatulojn \ko.na.ˈtu.lojn\ |
konatulo \ko.na.ˈtu.lo\
- Connaissance (personne que l’on connaît), relation.
Notes modifier
- La terminaison -o ajoutée à un participe désigne généralement une personne, et donc le suffixe -ul- est ici superflu et konato suffit. Cependant, konatulo est entré dans l’usage.
Synonymes modifier
Antonymes modifier
Prononciation modifier
- France (Toulouse) : écouter « konatulo [Prononciation ?] »
Références modifier
- Bertil Wennergren, UL, Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko
- Bertil Wennergren, Participoj kiel O-vortoj, Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko