Voir aussi : kouign amann

Français modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Du breton kouign-amann. Le gâteau et le mot seraient une invention du boulanger Yves-René Scordia vers 1860.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
kouign-amann kouign-amanns
\kwi.ɲa.man\
 
Un kouign-amann.

kouign-amann \kwi.ɲa.man\ masculin

  1. (Pâtisserie) Gâteau, spécialité régionale de Douarnenez en Bretagne.
    • Les bretons ont leur « krampouezh », les crêpes à la farine de sarrasin, leur farz et leur kouign-amann avec le cidre et le chouchen au goût de ruche pour faire descendre. — (Alain Aucouturier, Aux innocents, les mains pleines, Éditions de Borée, 1999)

Variantes orthographiques modifier

Traductions modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

Breton modifier

Étymologie modifier

(1906)[1] Composé de kouign (« gâteau ») et amann (« beurre »).

Nom commun modifier

kouign-amann \kwiɲ.a.ˈmãnː\ féminin (pluriel : kouignoù-amann)

  1. Kouign-amann.
    • An tad, en eun taol, a dennas eur pez tamm kouign amann er-maez leun a cʼhouez vat. — (Ar barz hag ar cʼhouer, in Arvor, n° 69, 3 mai 1942, page 4)
      Le père, d’un coup, sortit un grand morceau de kouign-amann chargé de bonne odeur.

Prononciation modifier

  • Nantes (France) : écouter « kouign-amann [Prononciation ?] » (bon niveau)

Références modifier

  1. Roparz Hemon, Geriadur istorel ar brezhoneg [Dictionnaire historique du breton], Éd. Preder, 1998 (seconde édition)