Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin minutus.

Adjectif modifier

menut masculin

  1. Petit.
    • Esegon trobar naturau
      Port la peira e l'esca e·l fozill,
      Mas menut trobador bergau
      Entrebesquill
      Me torno mon chant en badau
      E·n fan gratill.
      — (Marcabrun, Lo vers comens cant vei del fau ( transcription de Michel Zink, Les Troubadours - une histoire poétique, 2013, p. 134))

Gallo modifier

Forme de verbe modifier

menut \Prononciation ?\ (graphie ELG)

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de menae.

Références modifier

Occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin minutus, petit, menu, de minuere (« diminuer, amoindrir »).

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin menut
\meˈnyt\
menuts
\meˈnyt͡s\
Féminin menuda
\meˈny.ðo̞\
menudas
\meˈny.ðo̞s\

menut [meˈnyt] (graphie normalisée)

  1. Petit, menu.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier