mervel
Breton modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de marv (« mort »), avec le suffixe -el.
- Du moyen breton meruell[1][2].
- À comparer avec les verbes marw en gallois, merwel en cornique (sens identique).
Verbe modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | mervel |
Adoucissante | vervel |
Mixte | vervel |
mervel \ˈmɛr.vɛl\ intransitif (voir la conjugaison), base verbale marv-
- Mourir.
- Lezvamm ar roue, trecʼhet gant ar warizi, a oa bet diskaret gant eun taol-gwad ha ne zaleas ket da vervel. — (Yeun ar Go, Marcʼheger ar Gergoad, Breuriez ar Brezoneg er Skoliou, 1939, page 84)
- La marâtre du roi, submergée par la jalousie, fut emportée par un coup de sang et mourut peu après (et ne tarda pas à mourir).
- Nag a boan, ha mervel goude !... ha bezañ daonet c’hoaz marteze ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé (Eléments de Stylistique Trégorroise) - Troisième partie - LE STYLE POPULAIRE, 1974, page 310)
- Que de peine et mourir encore après !… et encore être damné peut-être !
- Lezvamm ar roue, trecʼhet gant ar warizi, a oa bet diskaret gant eun taol-gwad ha ne zaleas ket da vervel. — (Yeun ar Go, Marcʼheger ar Gergoad, Breuriez ar Brezoneg er Skoliou, 1939, page 84)
- S’éteindre (feu, lumière).
- Na laoskez ket an tan da vervel. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Deuxième partie - Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1re édition 1970, page 349)
- Ne laisse pas le feu mourir (s’éteindre).
- Na laoskez ket an tan da vervel. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Deuxième partie - Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1re édition 1970, page 349)
Variantes orthographiques modifier
Antonymes modifier
Dérivés modifier
Prononciation modifier
- France (Bretagne) : écouter « mervel [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 505b