Finnois modifier

Étymologie modifier

De murto (« rupture ») et de luku (« nombre »).

Nom commun modifier

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif murtoluku murtoluvut
Génitif murtoluvun murtolukujen
Partitif murtolukua murtolukuja
Accusatif murtoluku[1]
murtoluvun[2]
murtoluvut
Inessif murtoluvussa murtoluvuissa
Élatif murtoluvusta murtoluvuista
Illatif murtolukuun murtolukuihin
Adessif murtoluvulla murtoluvuilla
Ablatif murtoluvulta murtoluvuilta
Allatif murtoluvulle murtoluvuille
Essif murtolukuna murtolukuina
Translatif murtoluvuksi murtoluvuiksi
Abessif murtoluvutta murtoluvuitta
Instructif murtoluvuin
Comitatif murtolukuine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne murtolukuni murtolukumme
2e personne murtolukusi murtolukunne
3e personne murtolukunsa

murtoluku \'mur.toˌlu.ku\

  1. (Mathématiques) Nombre rationnel.
  2. (Mathématiques) Fraction.

Forme de nom commun modifier

murtoluku /ˈmurtoˌluku/

  1. Accusatif II singulier de murtoluku.