musicus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien μουσικός, mousikós.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | musicus | musică | musicum | musicī | musicae | musică |
Vocatif | musice | musică | musicum | musicī | musicae | musică |
Accusatif | musicum | musicăm | musicum | musicōs | musicās | musică |
Génitif | musicī | musicae | musicī | musicōrŭm | musicārŭm | musicōrŭm |
Datif | musicō | musicae | musicō | musicīs | musicīs | musicīs |
Ablatif | musicō | musicā | musicō | musicīs | musicīs | musicīs |
mūsicus \Prononciation ?\
- Artistique : musical, poétique, etc. (on chantait la poésie)
leges musicae.
- les lois de la métrique, de la musique, de la poésie
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | musicus | musicī |
Vocatif | musice | musicī |
Accusatif | musicum | musicōs |
Génitif | musicī | musicōrum |
Datif | musicō | musicīs |
Ablatif | musicō | musicīs |
mūsicus \Prononciation ?\ masculin
Références modifier
- « musicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du latin musicus (« musicien »).
Nom commun modifier
Pluriel |
---|
musici |
musicus masculin (pour une femme, on dit : musicienne)
Anciennes orthographes modifier
Synonymes modifier
Hyponymes modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 96,6 % des Flamands,
- 98,8 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- Pays-Bas : écouter « musicus [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]