Latin modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien μουσικός, mousikós.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif musicus musică musicum musicī musicae musică
Vocatif musice musică musicum musicī musicae musică
Accusatif musicum musicăm musicum musicōs musicās musică
Génitif musicī musicae musicī musicōrŭm musicārŭm musicōrŭm
Datif musicō musicae musicō musicīs musicīs musicīs
Ablatif musicō musicā musicō musicīs musicīs musicīs

mūsicus \Prononciation ?\

  1. Artistique : musical, poétique, etc. (on chantait la poésie)
    • leges musicae.
      les lois de la métrique, de la musique, de la poésie

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif musicus musicī
Vocatif musice musicī
Accusatif musicum musicōs
Génitif musicī musicōrum
Datif musicō musicīs
Ablatif musicō musicīs

mūsicus \Prononciation ?\ masculin

  1. Musicien.

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin musicus (« musicien »).

Nom commun modifier

Pluriel
musici

musicus masculin (pour une femme, on dit : musicienne)

  1. Musicien.

Anciennes orthographes modifier

Synonymes modifier

Hyponymes modifier

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 96,6 % des Flamands,
  • 98,8 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]