Voir aussi : Muta, mutà

Français modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe muter
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on muta
Futur simple

muta \my.ta\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de muter.

Prononciation modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi modifier

  • muta sur l’encyclopédie Wikipédia  


Espéranto modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Composé de la racine mut (« muet ») et de la finale -a (adjectif).
Racine issue de l’italien muto, de l’anglais mute, du latin mutus[1].

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif muta
\ˈmu.ta\
mutaj
\ˈmu.taj\
Accusatif mutan
\ˈmu.tan\
mutajn
\ˈmu.tajn\

muta \ˈmu.ta\ mot-racine UV

  1. Muet.
    • […] per manoj mi povas paroli tre bone: mi tiel ofte parolas, ĉar mi havas mutan fraton. — (Fundamenta Krestomatio de la Lingvo Esperanto - ne-zamenhofaj partoj, 1904)
      […] je parle très bien avec les mains : je parle souvent comme ça, parce que j’ai un frère muet.
    • Li do staris senmova kaj muta, dum la dukino diris per sentona voĉo. — (Vallienne, Kastelo de Prelongo, 1907)
      Il resta donc immobile et muet, pendant que la duchesse parlait d’une voix morne.

Synonymes modifier

Antonymes modifier

Dérivés modifier

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine mut  .

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • muteco sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)  

Références modifier

Bibliographie modifier

Ido modifier

Étymologie modifier

Du latin mutus.

Adjectif modifier

muta \ˈmu.ta\

  1. Muet.


Italien modifier

 

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
muta
\ˈmu.ta\
mute
\ˈmu.te\

muta \ˈmu.ta\ féminin

  1. Meute.

Voir aussi modifier

  • muta sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)  


Kotava modifier

Étymologie modifier

Racine inventée arbitrairement[1].

Nom commun modifier

muta \ˈmuta\ (Indénombrable)

  1. Mauvais temps, intempéries.
    • Tuke in, remi direfa muta, rinaf usuk dun titir rodackaf ! — (vidéo, Luce Vergneaux, Muta, 2018)
      Grâce à elle, lors de la prochaine intempérie, ta chevelure restera sèche !

Dérivés modifier

Prononciation modifier

  • France : écouter « muta [ˈmuta] »

Anagrammes modifier

Références modifier

  • « muta », dans Kotapedia
  1. Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.

Suédois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Commun Indéfini Défini
Singulier muta mutan
Pluriel mutor mutorna

muta \Prononciation ?\ commun

  1. Pot-de-vin.

Dérivés modifier

Verbe modifier

Conjugaison de muta Actif Passif
Infinitif muta mutas
Présent mutar mutas
Prétérit mutade mutades
Supin mutat mutats
Participe présent mutande
Participe passé mutad
Impératif muta

muta \Prononciation ?\

  1. Corrompre.

Synonymes modifier


Tétoum modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

muta

  1. Rejeter, rejeter de la nourriture, rendre, vomir.