oïlitan
Français modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Invariable |
---|
oïlitan \ɔj.li.tɑ̃\ |
oïlitan \ɔj.li.tɑ̃\ masculin singulier
- (Linguistique) Langue d’oïl, français.
- La plus belle région en France, la Bresse bourguignonne devrait avoir elle aussi ses enseignants bilingues capable de comprendre « Nous fazhin mauvais moineazhou ». En fait il en faudra plusieurs types, parce qu’à 10 km de distance, c’est du franco-provencal ou alors de l’Oïlitan[sic]. — (« Uniformiser par la langue ? », dans Le Magazine de l’éducation, no 2, novembre 2017 [texte intégral])
Adjectif modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | oïlitan \ɔj.li.tɑ̃\ |
oïlitans \ɔj.li.tɑ̃\ |
Féminin | oïlitane \ɔj.li.tan\ |
oïlitanes \ɔj.li.tan\ |
oïlitan \ɔj.li.tɑ̃\ masculin
- Relatif aux régions de langue d’oïl et à ses habitants.
- Relatif aux langues d'oïl.
- Mais il ne nous semble pas que ces réticences soient du même ordre que celles qui s’opposent à une hypothétique « norme oïlitane » qui se confondrait avec le français standard. — (Alain Dawson, Variation phonologique et cohésion dialectale en picard : vers une théorie des correspondances dialectales, Université de Toulouse 2 Le Mirail, 2006)
Traductions modifier
Prononciation modifier
- Lyon (France) : écouter « oïlitan [Prononciation ?] »
Voir aussi modifier
- oïlitan sur l’encyclopédie Wikipédia
Occitan modifier
Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en occitan. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier le wikicode »). |
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
oïlitan \ujliˈta\ |
oïlitans \ujliˈtas\ |
oïlitan \ujliˈta\ (graphie normalisée) masculin
- (Linguistique) Oïlitan.
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | oïlitan \ujliˈta\ |
oïlitans \ujliˈtas\ |
Féminin | oïlitana \ujliˈta.no̯\ |
oïlitanas \ujliˈta.no̯s\ |
oïlitan \ujliˈta\ (graphie normalisée)
- (Linguistique) Oïlitan.
- Coma las fautas tipograficas e la titulatura oïlitana valorisavan aquesta « Doctrina crestiana », las orasons finalas en francés tendon a donar un mejan d’enauçament sociocultural a qui las poirà emplegar. — (Joan-B Seguin, « A prepaus d’un catechisme occitan e de la catechesa en occitan » in Lengas - Revue de Sociolinguistique n° 4, 1978, Groupe de recherche sur la diglossie franco-occitane, Centre d’études occitanes, Université Paul Valéry Montpellier III/CNRS)