occitana
Espagnol modifier
Étymologie modifier
- Mot apparut à partir de la locution lingua occitana utilisée dans les textes administratifs en latins au XIIIème siècle pour distinguer la "langue d'òc", de la "langue du si" (italien) et de la langue d'oïl (français) .
Forme d’adjectif modifier
Genre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | occitano | occitanos |
Féminin | occitana | occitanas |
occitana \ok.θiˈta.na\ féminin
Prononciation modifier
- Madrid : \ok.θiˈta.na\
- Mexico, Bogota : \ok.s(i)ˈta.na\
- Santiago du Chili, Caracas : \ok.siˈta.na\
Italien modifier
Forme d’adjectif modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | occitano \occitano\ |
occitani \occitani\ |
Féminin | occitana \occitana\ |
occitane \occitane\ |
occitana \Prononciation ?\
- Féminin singulier de occitano.
Dérivés modifier
Composés
- croce occitana (« croix occitane »)
Anagrammes modifier
Occitan modifier
Forme d’adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | occitan \ut͡siˈta\ |
occitans \ut͡siˈtas\ |
Féminin | occitana \ut͡siˈta.no̯\ |
occitanas \ut͡siˈta.no̯s\ |
occitana [ut͡siˈtano̞] (graphie normalisée)
- Féminin singulier d’occitan.
Prononciation modifier
- France (Béarn) : écouter « occitana [ut͡siˈtano̞] »