oxidant
Français modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe oxider | ||
---|---|---|
Participe | Présent | oxidant |
oxidant \ɔk.si.dɑ̃\
- Participe présent de oxider.
- L’huile, en s’oxidant, se cérifie d'autant plus facilement que sa combinaison avec l’oxigène est plus grande et plus intime. — (Luigi Vincenzo Brugnatelli, Pharmacopée générale à l’usage des pharmaciens et des médecins modernes, 1811)
Occitan modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | oxidant \u.t͡si.ˈdan\ |
oxidants \u.t͡si.ˈdans\ |
Féminin | oxidanta \u.t͡si.ˈdan.to̞\ |
oxidantas \u.t͡si.ˈdan.to̞s\ |
oxidant \u.t͡si.ˈdan\ (graphie normalisée)
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
oxidant \u.t͡si.ˈdan\ |
oxidants \u.t͡si.ˈdans\ |
oxidant \u.t͡si.ˈdan\ masculin (graphie normalisée)
Forme de verbe modifier
oxidant \u.t͡si.ˈdan\ (graphie normalisée)
- Participe présent du verbe oxidar.
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2