Espéranto modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Le mot, dans sa forme, est tiré du latin prudens, mais ni ce mot latin, ni le mot français prudent n’ont le sens de prudenta.

Adjectif modifier

prudenta

  1. Raisonnable, qui sait se plier aux circonstances ou aux convenances.
    • Ĉi tiuj senkulpaj vestoj evitigos al ni ĝenaĵojn kaj tempoperdon. Estu prudenta. = Ces vêtements innocents nous éviterons d’être importunés et de perdre du temps. Soyez raisonnable. (Le personnage essaie de convaincre son interlocuteur réticent d'endosser la robe des prêtres d’Ishtar.) Heinrich A. Luyken, Pro Iŝtar, chapitre 11.
  2. Qui fait preuve de bon sens.

Prononciation modifier

Ido modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif modifier

prudenta \pru.ˈdɛn.ta\

  1. Prudent.
  2. Prudente.
  3. Avisé.

Prononciation modifier

Occitan modifier

Étymologie modifier

Dérivé de prudent, avec le suffixe -a.

Forme d’adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin prudent
\pɾyˈðen\
prudents
\pɾyˈðens\
Féminin prudenta
\pɾyˈðen.to̞\
prudentas
\pɾyˈðen.to̞s\

prudenta \pɾyˈðento̯\ (graphie normalisée)

  1. Féminin singulier de prudent.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
prudenta
\pɾyˈðento̯\
prudentas
\pɾyˈðento̯s\

prudenta \pɾyˈðento̯\ féminin (pour un homme, on dit : prudent) (graphie normalisée)

  1. Prudente.

Références modifier