punkt
Allemand modifier
Forme de verbe modifier
punkt \pʊŋkt\
- Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de punkten.
Prononciation modifier
- Berlin : écouter « punkt [pʊŋkt] »
Danois modifier
Étymologie modifier
- Du latin punctum.
Nom commun modifier
Neutre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Indéfini | punkt | punkter |
Défini | punktet | punkterne |
punkt neutre
- Point.
Nørre Sandby Klippe fyret ligger på klippens højeste punkt og er et yndet turistmål om sommeren.
- La phare de Nørre Sandby Klippe se retrouve sur le plus haut point de la roche et est un populaire but touristique pendant l'été.
Letton modifier
Forme de nom commun modifier
punkt \Prononciation ?\ masculin
- Vocatif singulier de punkts.
Norvégien modifier
Étymologie modifier
- Du latin punctum.
Nom commun modifier
punkt \Prononciation ?\ masculin
Polonais modifier
Étymologie modifier
- Du latin punctum.
Nom commun modifier
punkt \Prononciation ?\ masculin inanimé
Synonymes modifier
Prononciation modifier
- Pologne : écouter « punkt [Prononciation ?] »
- Pologne (Varsovie) : écouter « punkt [Prononciation ?] »
Suédois modifier
Étymologie modifier
- Du latin punctum.
Nom commun modifier
Commun | Indéfini | Défini |
---|---|---|
Singulier | punkt | punkten |
Pluriel | punkter | punkterna |
punkt \Prononciation ?\ commun
- Point, petite marque (ronde).
Nyckelpiga med 5 svarta punkter.
- Coccinelle avec 5 points noirs.
- (Typographie) Point.
24 punkter hög.
- Haut de 24 points.
- (Sens figuré) Point.
Dérivés modifier
- fryspunkt (« point de congélation »)
- höjdpunkt (« point culminant, point le plus haut, apogée »)
- kokpunkt (« point d'ébullition »)
- kritisk punkt (« point critique »)
- medelpunkt (« centre, point central »)
- punktera (« ponctuer »)
- punktlig (« ponctuel »)
- smältpunkt (« point de fusion »)
- synpunkt (« point de vue »)
Références modifier
- Ferdinand Schulthess, Svensk-fransk ordbok, 1922, 1re édition → consulter cet ouvrage