rinú
Kotava modifier
Étymologie modifier
- Dérivé du pronom rin (« toi, tu »).
Verbe modifier
Personne | Présent | Passé | Futur |
---|---|---|---|
1re du sing. | rinú | rinuyú | rinutú |
2e du sing. | rinul | rinuyul | rinutul |
3e du sing. | rinur | rinuyur | rinutur |
1re du plur. | rinut | rinuyut | rinutut |
2e du plur. | rinuc | rinuyuc | rinutuc |
3e du plur. | rinud | rinuyud | rinutud |
4e du plur. | rinuv | rinuyuv | rinutuv |
voir Conjugaison en kotava |
Dérivés modifier
Prononciation modifier
- France : écouter « rinú [riˈnu] »
Anagrammes modifier
Références modifier
- « rinú », dans Kotapedia