rocʼhal evel ur morhocʼh
Breton modifier
Étymologie modifier
Locution verbale modifier
rocʼhal evel ur morhocʼh \ˈrɔːɣal‿eˌvel‿œr ˈmorɔx\ (se conjugue → voir la conjugaison de rocʼhal)
- Ronfler fortement, ronfler comme un sonneur.
- Deuet mare kresteiz, Yann a oa mik atav hag a rocʼhe evel ur morhocʼh [...]. — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 48)
- Midi venu, Yann dormait toujours profondément et ronflait comme un marsouin.
- Yann a glevas ar roñfl kozh o rocʼhal gwasocʼh evit ur morhocʼh, ken na grene ar cʼhastell gantañ. — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 82)
- Yann entendit le vieil ogre qui ronflait plus fort qu’un marsouin, si bien que le château en tremblait.
- Deuet mare kresteiz, Yann a oa mik atav hag a rocʼhe evel ur morhocʼh [...]. — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 48)