Breton modifier

Étymologie modifier

De ront, avec le suffixe -at de l’exclamatif.

Forme d’adjectif modifier

Nature Forme
Positif ront
Comparatif rontocʼh
Superlatif rontañ
Exclamatif rontat

rontat \ˈrɔ̃n.tat\

  1. Exclamatif de ront.

Notes modifier

Ne pas confondre avec rontaat.