rusta
Espéranto modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | rusta \ˈrus.ta\ |
rustaj \ˈrus.taj\ |
Accusatif | rustan \ˈrus.tan\ |
rustajn \ˈrus.tajn\ |
rusta \ˈrus.ta\
Prononciation modifier
- France (Toulouse) : écouter « rusta [Prononciation ?] »
Occitan modifier
Forme d’adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | ruste \ˈrys.te\ |
rustes \ˈrys.tes\ |
Féminin | rusta \ˈrys.to̞\ |
rustas \ˈrys.to̞s\ |
rusta [ˈrys.to̯] féminin singulier (graphie normalisée)
- Féminin singulier de ruste.
Prononciation modifier
- Béarn (France) : écouter « rusta [Prononciation ?] » (bon niveau)
Suédois modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe modifier
Conjugaison de rusta | Actif | Passif |
---|---|---|
Infinitif | rusta | rustas |
Présent | rustar | rustas |
Prétérit | rustade | rustades |
Supin | rustat | rustats |
Participe présent | rustande | — |
Participe passé | — | rustad |
Impératif | rusta | — |
rusta \Prononciation ?\ transitif
Dérivés modifier
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « rusta [Prononciation ?] »
Voir aussi modifier
Références modifier
- Thekla Hammar, Svensk-fransk ordbok, 1936, 1re édition → consulter cet ouvrage (713)