Espagnol modifier

Étymologie modifier

Du latin seductor.

Adjectif modifier

seductor \Prononciation ?\ masculin

  1. Séducteur.

Apparentés étymologiques modifier

Nom commun modifier

seductor \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : seductora)

  1. Séducteur.

Latin modifier

Étymologie modifier

Déverbal de seduco (« séduire, corrompre »), dérivé de seductum, avec le suffixe -tor.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif seductor seductorēs
Vocatif seductor seductorēs
Accusatif seductorem seductorēs
Génitif seductoris seductorum
Datif seductorī seductoribus
Ablatif seductorĕ seductoribus

seductor \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : seductrix)

  1. Séducteur.
    • quoniam multi seductores exierunt in mundum qui non confitentur Iesum Christum venientem in carne hic est seductor et Antichristus. — (Vulgata)

Références modifier

Occitan modifier

Étymologie modifier

Du latin seductor.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin seductor
\se.ðyt.ˈtu\
seductors
\se.ðyt.ˈtus\
Féminin seductritz
\se.ðyt.ˈtɾit͡s\
seductrises
\se.ðyt.ˈtɾizes\

seductor \se.ðyt.ˈtu\ masculin (graphie normalisée)

  1. Séducteur.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
seductor
\se.ðyt.ˈtu\
seductors
\se.ðyt.ˈtus\

seductor \se.ðyt.ˈtu\ masculin (pour une femme, on dit : seductritz) (graphie normalisée)

  1. Séducteur.

Synonymes modifier

Variantes dialectales modifier

Apparentés étymologiques modifier

Références modifier