sentus
Breton modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Nature | Forme |
---|---|
Positif | sentus |
Comparatif | sentusocʼh |
Superlatif | sentusañ |
Exclamatif | sentusat |
sentus \ˈsẽntys\
- Obéissant.
- Biskoaz en ho rouantelez nʼhoc’h eus kavet eur servijer ken sentus hag Alanig al Louarn. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 53)
- Vous n’avez jamais trouvé dans votre royaume un serviteur aussi obéissant qu’Alanig le Renard.
- Biskoaz en ho rouantelez nʼhoc’h eus kavet eur servijer ken sentus hag Alanig al Louarn. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 53)
Espéranto modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe senti | |
---|---|
Conditionnel | sentus |
sentus \ˈsen.tus\
Latin modifier
Étymologie modifier
- De sentis (« épine »).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | sentus | sentă | sentum | sentī | sentae | sentă |
Vocatif | sente | sentă | sentum | sentī | sentae | sentă |
Accusatif | sentum | sentăm | sentum | sentōs | sentās | sentă |
Génitif | sentī | sentae | sentī | sentōrŭm | sentārŭm | sentōrŭm |
Datif | sentō | sentae | sentō | sentīs | sentīs | sentīs |
Ablatif | sentō | sentā | sentō | sentīs | sentīs | sentīs |
sentus \Prononciation ?\
- Épineux.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références modifier
- « sentus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage