servitus
Latin modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | servitus | servitutēs |
Vocatif | servitus | servitutēs |
Accusatif | servitutem | servitutēs |
Génitif | servitutis | servitutum |
Datif | servitutī | servitutibus |
Ablatif | servitutĕ | servitutibus |
servitus \Prononciation ?\ féminin
- Servitude, asservissement, sujétion.
- servitutem servire — (Plaute. Capt. 2, 3, 31)
- (Droit) Servitude.
- servitus est constitutio juris gentium, quā quis dominio alieno contra naturam subicitur. — (Dig. 1, 5, 4; Just. Inst. 1, 3, 2)
Synonymes modifier
Forme de verbe modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | servitus | servită | servitum | servitī | servitae | servită |
Vocatif | servite | servită | servitum | servitī | servitae | servită |
Accusatif | servitum | servităm | servitum | servitōs | servitās | servită |
Génitif | servitī | servitae | servitī | servitōrŭm | servitārŭm | servitōrŭm |
Datif | servitō | servitae | servitō | servitīs | servitīs | servitīs |
Ablatif | servitō | servitā | servitō | servitīs | servitīs | servitīs |
servitus \Prononciation ?\
- Participe passé de servio.
Références modifier
- « servitus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage