temptator
Latin modifier
Étymologie modifier
- Déverbal de tempto (« toucher, tâter, essayer, sonder »), dérivé de temptatum, avec le suffixe -tor.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | temptator | temptatorēs |
Vocatif | temptator | temptatorēs |
Accusatif | temptatorem | temptatorēs |
Génitif | temptatoris | temptatorum |
Datif | temptatorī | temptatoribus |
Ablatif | temptatorĕ | temptatoribus |
temptator \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : temptatrix)
- Tentateur, séducteur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références modifier
- « temptator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Occitan modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
temptator \tentaˈtu\ |
temptators \tentaˈtus\ |
temptator \tentaˈtu\ masculin (pour une femme, on dit : temptatritz) (graphie normalisée)