torris
Breton modifier
Forme de verbe modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | torris |
Adoucissante | dorris |
Spirante | zorris |
torris \ˈtɔrːis\
- Première personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe terriñ.
Latin modifier
Étymologie modifier
- De torreo (« bruler »).
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | torris | torrēs |
Vocatif | torris | torrēs |
Accusatif | torrem | torrēs |
Génitif | torris | torrum |
Datif | torrī | torribus |
Ablatif | torrĕ | torribus |
torris \Prononciation ?\ masculin
- Tison.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes modifier
Références modifier
- « torris », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage