touet
Breton modifier
Forme de verbe modifier
touet \ˈtuː.et\
- Participe passé du verbe touañ/touet/touiñ.
- « [...]. Touet en doa chom hiviziken, betek fin e vuhez, hep tañva an distera tamm kig. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 18)
- « Il avait juré de ne désormais pas goûter le moindre morceau de viande, jusqu’à la fin de sa vie.
- Touët e-noa din ne oa ket gwir. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Première partie - Le langage figuré, 2ème ed. revue et augmentée 1970, p. 117)
- Il mʼavait juré que ce nʼétait pas vrai.
- « [...]. Touet en doa chom hiviziken, betek fin e vuhez, hep tañva an distera tamm kig. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 18)
- Troisième personne du singulier de l’impératif du verbe touañ/touet/touiñ.