Breton modifier

Forme de verbe modifier

Mutation Forme
Non muté troje
Adoucissante droje
Spirante zroje

troje \ˈtroː.ʒe\

  1. Troisième personne du singulier de l’irréel de treiel/treiñ.
    • […], rak n’eo ket hepken da Briel e troje kein, met ivez da Vreizh, ha zoken da Vro-Cʼhall, evit skampañ — ar cʼhonifl anezhañ — da Voskov, e Rusia, ur vro n’he devoa tanfoeltr biskoazh klevet ober anv diouti. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, page 1)
      […], car ce n’est pas seulement à Plouguiel qu’il tournerait le dos, mais aussi à la Bretagne, et à la France même, pour filer — le vaurien — à Moscou, en Russie, un pays dont elle n’avait foutre jamais entendu parler.

Variantes dialectales modifier

Espagnol modifier

Étymologie modifier

De troj.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
troje trojes

troje masculin

  1. (Construction) Grange.

Polonais modifier

Étymologie modifier

De trzy (« trois »).

Nom commun modifier

troje \trɔjɛ\ pluriel Note d’usage : suivi du génitif.

  1. Groupe de trois, triade.
    • Troje studentów, trois étudiants (une triade d'étudiants).

Prononciation modifier

Références modifier

Tchèque modifier

Étymologie modifier

De trojí (« trois »).

Nom commun modifier

Cas Pluriel
Nominatif troje
Génitif trojí
Datif trojím
Accusatif troje
Vocatif troje
Locatif trojích
Instrumental troji

troje \trojɛ\ pluriel Note d’usage : suivi du génitif.

  1. Groupe de trois, triade.
    • Troje cigarety
      trois cigarettes (une triade de cigarette)
    • Na dovolenou si vezmu s sebou troje plavky.
      J'emporterai trois maillots de bain avec moi en vacances.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Références modifier