tronar
Catalan modifier
Étymologie modifier
- Du latin tŏnāre.
Verbe modifier
Prononciation modifier
- catalan oriental (hors majorquin) : [tɾuˈna]
- valencien : [tɾoˈnaɾ]
- majorquin, catalan nord-occidental : [tɾoˈna]
- Barcelone (Espagne) : écouter « tronar [Prononciation ?] »
Espagnol modifier
Étymologie modifier
- Du latin tŏnāre.
Verbe modifier
tronar [tɾoˈnaɾ] 1er groupe (voir la conjugaison)
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « tronar [Prononciation ?] »
Kotava modifier
Forme de verbe modifier
Conjugaison Présent Indicatif | |||||
Personne | Singulier | Personne | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | troná | 1 | tronat | ||
2 | tronal | 2 | tronac | ||
3 | tronar | 3 | tronad | ||
4 | tronav |
- Troisième personne du singulier du présent du verbe troná (« curer, nettoyer »).
Daletoe, lird su zo tronar.
— (vidéo, Luce Vergneaux, Ludevon Ico Lird, 2017)- Désormais, on vient de curer le puits.
Références modifier
- « tronar », dans Kotapedia
- Staren Fetcey, Grammaire officielle complète, Comité linguistique kotava (kotava.org), décembre 2022, 72 pages, p. 24
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin tŏnāre.
Verbe modifier
tronar [tɾuˈnaː] (graphie normalisée) intransitif (graphie normalisée)
- (Météorologie) Tonner.
Prononciation modifier
- France (Béarn) : écouter « tronar [tɾuˈnaː] »
Références modifier
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2