Voir aussi : VEN, vén, vèn, věn, ven.

Conventions internationales modifier

Symbole modifier

ven invariable

  1. (Linguistique) Code ISO 639-2 (alpha-3) venda.

Voir aussi modifier

  • ven sur Wikipédia  

Breton modifier

Forme de verbe modifier

Mutation Forme
Non muté ben
Adoucissante ven
Mixte ven

ven \ˈvɛːn\

  1. Forme mutée de la première personne du singulier du potentiel du verbe bezañ, « être ».
    • Ha pa ven kant vloaz o labourat amañ noz-deiz ne rafen ket an hanter al labour. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /2, Éditions Al Liamm, 1985, page 65)
      Quand bien même je travaillerais ici jour et nuit pendant cent ans je ne ferais pas la moitié du travail.

Prononciation modifier

Anagrammes modifier

Créole guadeloupéen modifier

Étymologie modifier

Du français vingt.

Adjectif numéral modifier

ven \vɛ̃\

  1. Vingt.

Créole haïtien modifier

Étymologie modifier

Du français vingt.

Adjectif numéral modifier

ven \vɛ̃\

  1. Vingt.
Précédé
de diznèf
Cardinaux en créole haïtien Suivi
de venteyen

Danois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

ven \Prononciation ?\ commun

  1. Ami.

Espagnol modifier

Forme de verbe 1 modifier

Voir la conjugaison du verbe venir
Impératif Présent (tú) ven
(vos) ven
(usted) ven
(nosotros-as) ven
(vosotros-as) ven
(os) ven
(ustedes) ven

ven \ˈben\

  1. Impératif de la deuxième personne du singulier de venir.

Forme de verbe 2 modifier

Voir la conjugaison du verbe ver
Indicatif Présent (yo) ven
(tú) ven
(vos) ven
(él/ella/usted) ven
(nosotros-as) ven
(vosotros-as) ven
(os) ven
(ellos-as/ustedes) ven
Imparfait (yo) ven
(tú) ven
(vos) ven
(él/ella/usted) ven
(nosotros-as) ven
(vosotros-as) ven
(os) ven
(ellos-as/ustedes) ven
Passé simple (yo) ven
(tú) ven
(vos) ven
(él/ella/usted) ven
(nosotros-as) ven
(vosotros-as) ven
(os) ven
(ellos-as/ustedes) ven
Futur simple (yo) ven
(tú) ven
(vos) ven
(él/ella/usted) ven
(nosotros-as) ven
(vosotros-as) ven
(os) ven
(ellos-as/ustedes) ven

ven \ˈben\

  1. Troisième personne du pluriel du présent de l’indicatif de ver.
    • No quiero que sepan mis penas,
      porque si me ven llorando morirán.
      — (Rafael Hernández Marín, Silencio, 1932.)
      Je ne veux pas quʼelles/ils connaissent mon chagrin
      parce que si elles/sʼils me voient pleurer elles/ils mourront.

Prononciation modifier

Francoprovençal modifier

Étymologie modifier

Du latin ventus.

Nom commun modifier

ven \ven\ masculin

  1. (Météorologie) Vent.

Notes modifier

Forme du valdôtain des communes d’Arnad, Montjovet, Brusson et Valtournenche.

Variantes modifier

  • ooua (valdôtain de Charvensod)
  • oura (valdôtain de Courmayeur)
  • ouvra (valdôtain d’Introd)

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom ven vennen
Diminutif vennetje vennetjes

ven \Prononciation ?\ neutre

  1. (Géographie) Mare.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 86,3 % des Flamands,
  • 93,9 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Norvégien (nynorsk) modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
Indéfini Défini Indéfini Défini
Masculin ven venen vener venene
ven venen venar venane

ven \Prononciation ?\ masculin

  1. Ami, personne avec laquelle on est lié d’amitié.
  2. (Vieilli) Ami, amoureux.

Variantes modifier

Variantes dialectales modifier

Apparentés étymologiques modifier

Occitan modifier

Forme de verbe modifier

ven \ˈβen\ (graphie normalisée)

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de venir.

Suédois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Commun Indéfini Défini
Singulier ven venen
Pluriel vener venerna

ven \Prononciation ?\ commun

  1. (Anatomie) Veine.

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

Tchèque modifier

Étymologie modifier

Du vieux slave вънъ, vъnъ → voir von en slovaque, вон en russe et ukrainien, вън en bulgare, vně (« dehors [sans mouvement] »).

Adverbe modifier

ven \vɛn\

  1. Dehors [avec mouvement].
    • Jakmile budeš mít hotový úkol, můžeš jít ven.
    Une fois la tâche terminée, tu peux sortir.
    • Ven s tím!
      Mais parlez donc ! (faites sortir ce qui vous tracasse intérieurement)
    • šel ven.
      il est sorti.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier