Anglais modifier

Étymologie modifier

(Nom) Du verbe wind (« enrouler ») avec le suffixe -ing.

Forme de verbe 1 modifier

Temps Forme
Infinitif to wind
\ˈwɪnd\
Présent simple,
3e pers. sing.
winds
\ˈwɪndz\
Prétérit winded
\ˈwɪn.dɪd\
Participe passé winded
\ˈwɪn.dɪd\
Participe présent winding
\ˈwɪn.dɪŋ\
voir conjugaison anglaise

winding \ˈwɪn.dɪŋ\

  1. Participe présent de wind.

Forme de verbe 2 modifier

Temps Forme
Infinitif to wind
\ˈwaɪnd\
Présent simple,
3e pers. sing.
winds
\ˈwaɪndz\
Prétérit wound
\ˈwaʊnd\
Participe passé wound
\ˈwaʊnd\
Participe présent winding
\ˈwaɪn.dɪŋ\
voir conjugaison anglaise

winding \ˈwaɪn.dɪŋ\

  1. Participe présent de wind.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
winding
\ˈwaɪn.dɪŋ\
windings
\ˈwaɪn.dɪŋz\

winding \ˈwaɪn.dɪŋ\

  1. Chose enroulée autour d’une autre.
  2. Façon dont une chose est enroulée.
  3. (Électricité) Une longueur de fil enroulé autour du noyau d’un transformateur électrique.

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

winding \Prononciation ?\ féminin

Pluriel
windingen
  1. (Technique) Enroulement; spire.
  2. (Électricité) Bobinage.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 58,8 % des Flamands,
  • 67,4 % des Néerlandais.


Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]