Polonais modifier

Étymologie modifier

D’une onomatopée ; apparenté au tchèque cvrkat.

Verbe modifier

ćwierkać \d͡ʑvʲjɛr.kat͡ɕ\ imperfectif (perfectif : ćwierknąć) (voir la conjugaison)

  1. Striduler, gazouiller, pépier.
    • Wysoko w górze, wśród czystego powietrza, głośno ćwierkały skowronki. — (Jerzy Andrzejewski, Popiół i diament, 1995)

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier