πραΰτης
Nom commun
modifier| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | πραΰτης | αἱ | πραΰτητες | τὼ | πραΰτητε |
| Vocatif | πραΰτης | πραΰτητες | πραΰτητε | |||
| Accusatif | τὴν | πραΰτητα | τὰς | πραΰτητας | τὼ | πραΰτητε |
| Génitif | τῆς | πραΰτητος | τῶν | πραϋτήτων | τοῖν | πραϋτήτοιν |
| Datif | τῇ | πραΰτητι | ταῖς | πραΰτησι(ν) | τοῖν | πραϋτήτοιν |
πραΰτης, praütês féminin
- Variante de πραότης.
Références
modifier- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage