σίλουρος

Grec ancien

Étymologie

Inconnue

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	σἰλουρος	οἱ	σἰλουροι	τὼ	σίλούρω
Vocatif		σἰλουρε		σἰλουροι		σίλούρω
Accusatif	τὸν	σἰλουρον	τοὺς	σίλούρους	τὼ	σίλούρω
Génitif	τοῦ	σίλούρου	τῶν	σίλούρων	τοῖν	σίλούροιν
Datif	τῷ	σίλούρῳ	τοῖς	σίλούροις	τοῖν	σίλούροιν

σἰλουρος, ου, (ὁ) masculin [silouros]

1. Silure.

Dérivés dans d’autres langues

• Français : silure
• Latin : silurus

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage