σκότος

Grec ancien

Étymologie

Voir σκιά.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	σκότος	οἱ	σκότοι	τὼ	σκότω
Vocatif		σκότε		σκότοι		σκότω
Accusatif	τὸν	σκότον	τοὺς	σκότους	τὼ	σκότω
Génitif	τοῦ	σκότου	τῶν	σκότων	τοῖν	σκότοιν
Datif	τῷ	σκότῳ	τοῖς	σκότοις	τοῖν	σκότοιν

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	σκότος	τὰ	σκότη	τὼ	σκότει
Vocatif		σκότος		σκότη		σκότει
Accusatif	τὸ	σκότος	τὰ	σκότη	τὼ	σκότει
Génitif	τοῦ	σκότους	τῶν	σκοτῶν	τοῖν	σκοτοῖν
Datif	τῷ	σκότει	τοῖς	σκότεσι(ν)	τοῖν	σκοτοῖν

σκότος, skótos masculin ou neutre (l’usage hésite)

1. Ténèbres, obscurité.
   • κατὰ σκότον
   1. Ténèbres de la mort.
   2. Ténèbres des enfers.
   3. Cécité.
2. (Sens figuré) Obscurité, incertitude, aveuglement de l'esprit, ignorance.

Dérivés

• σκότωμα
• σκοτία

Dérivés dans d’autres langues

• Français : scotobiologie, scotomiser, scotopique, scotophobie

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901