ἐξομολογητής

Voir aussi : εξομολογητής

Grec ancien

Étymologie

Du verbe ἐξομολογῶ, exomologỗ (« confesser »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	ἐξομολογητής	οἱ	ἐξομολογηταί	τὼ	ἐξομολογητά
Vocatif		ἐξομολογητά		ἐξομολογηταί		ἐξομολογητά
Accusatif	τὸν	ἐξομολογητήν	τοὺς	ἐξομολογητάς	τὼ	ἐξομολογητά
Génitif	τοῦ	ἐξομολογητοῦ	τῶν	ἐξομολογητῶν	τοῖν	ἐξομολογηταῖν
Datif	τῷ	ἐξομολογητῇ	τοῖς	ἐξομολογηταῖς	τοῖν	ἐξομολογηταῖν

ἐξομολογητής, exomologêtếs *\e.kʰso.mo.lo.ɡɛː.ˈtɛːs\ masculin

1. (Religion) Confesseur.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)