Conjugaison:latin/intendo


Conjugaison de intendō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
intendere intendisse intentūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
intendī intentus, -a, -um esse intentum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
intentum, intentū

Participe présent actif
intendens, -entis
Participe futur actif
intentūrus, -a, -um
Participe parfait passif
intentus, -a, -um
Adjectif verbal
intendendus, -a, -um

  Nominatif : intendere
Accusatif : intendere
Accusatif avec prép. : intendendum
Génitif : intendendī
Datif : intendendō
Ablatif : intendendō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
intende
intendite

Futur
2PS : intenditō
3PS : intenditō
2PP : intenditōte
3PP : intenduntō

  Présent
intendere
intendiminī

Futur
2PS : intenditor
3PS : intenditor
2PP : -
3PP : intenduntor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
intendō intendēbam intendam
intendis intendēbās intendēs
intendit intendēbat intendet
intendimus intendēbāmus intendēmus
intenditis intendēbātis intendētis
intendunt intendēbant intendent
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
intendī intenderam intenderō
intendistī intenderās intenderis
intendit intenderat intenderit
intendimus intenderāmus intenderimus
intendistis intenderatis intenderitis
intendērunt (intendēre) intenderant intenderint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
intendam intenderem
intendās intenderēs
intendat intenderet
intendāmus intenderēmus
intendātis intenderētis
intendant intenderent
 
Parfait   Plus-que-parfait
intenderim intendissem
intenderīs intendissēs
intenderit intendisset
intenderīmus intendissēmus
intenderītis intendissētis
intenderint intendissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
intendor intendēbar intendar
intenderis (intendere) intendēbāris (intendēbāre) intendēris (intendēre)
intenditur intendēbātur intendētur
intendimur intendēbāmur intendēmur
intendiminī intendēbāminī intendēminī
intenduntur intendēbantur intendentur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
intentus sum intentus eram intentus erō
intentus es intentus erās intentus eris
intentus est intentus erat intentus erit
intenti sumus intenti erāmus intenti erimus
intenti estis intenti erātis intenti eritis
intenti sunt intenti erant intenti erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
intendar intenderer
intendāris (intendāre) intenderēris (intenderēre)
intendātur intenderētur
intendāmur intenderēmur
intendāminī intenderēminī
intendantur intenderentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
intentus sim intentus essem
intentus sīs intentus essēs
intentus sit intentus esset
intenti sīmus intenti essēmus
intenti sītis intenti essētis
intenti sint intenti essent