Pentapolitanus
Étymologie
modifier- Composé de Pentapolis, -ita et -nus.
Adjectif
modifierCas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | Pentapolitanus | Pentapolitană | Pentapolitanum | Pentapolitanī | Pentapolitanae | Pentapolitană |
Vocatif | Pentapolitane | Pentapolitană | Pentapolitanum | Pentapolitanī | Pentapolitanae | Pentapolitană |
Accusatif | Pentapolitanum | Pentapolitanăm | Pentapolitanum | Pentapolitanōs | Pentapolitanās | Pentapolitană |
Génitif | Pentapolitanī | Pentapolitanae | Pentapolitanī | Pentapolitanōrŭm | Pentapolitanārŭm | Pentapolitanōrŭm |
Datif | Pentapolitanō | Pentapolitanae | Pentapolitanō | Pentapolitanīs | Pentapolitanīs | Pentapolitanīs |
Ablatif | Pentapolitanō | Pentapolitanā | Pentapolitanō | Pentapolitanīs | Pentapolitanīs | Pentapolitanīs |
Pentapolitanus \Prononciation ?\
Références
modifier- « Pentapolitanus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage