Voir aussi : runcina

Latin modifier

Étymologie modifier

Antonomase de runcina (« rabot »).

Nom propre modifier

Cas Singulier
Nominatif Runcină
Vocatif Runcină
Accusatif Runcinăm
Génitif Runcinae
Datif Runcinae
Ablatif Runcinā

Runcina \Prononciation ?\ féminin

  1. (Religion) Divinité qui, selon saint Augustin préside au sarclage.
    • Praefecerunt ergo Proserpinam frumentis germinantibus, geniculis nodisque culmorum deum Nodutum, inuolunmentis folliculorum deam Volutinam; cum folliculi patescunt, ut spica exeat, deam Patelanam, cum segetes nouis aristis aequantur, quia ueteres aequare hostire dixerunt, deam Hostilinam; florentibus frumentis deam Floram, lactescentibus deum Lacturnum, maturescentibus deam Matutam; cum runcantur, id est a terra auferuntur, deam Runcinam. — (Augustin, De civitate Dei, IV)
      ils ont fait présider Proserpine aux germes des blés, le dieu Nodatus aux nœuds du tuyau, la déesse Volutina à l’enveloppe de l’épi ; vient ensuite Patelana, quand l’épi s’ouvre ; Hostilina, quand la barbe et l’épi sont de niveau; Flora, quand il est en fleur; Lacturnus, quand il est en lait; Matuta, quand il mûrit; Runcina, quand on le coupe. — (trad.)

Références modifier