Segontia
Latin modifier
Étymologie modifier
- Toponyme celtibère dérivé de *sego- [1] (« fort, victorieux » → voir Segodunum, Segobriga et Segontium).
Nom propre modifier
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Segontiă |
Vocatif | Segontiă |
Accusatif | Segontiăm |
Génitif | Segontiae |
Datif | Segontiae |
Ablatif | Segontiā |
Segontia \Prononciation ?\ féminin
- Ville de la Tarraconnaise, actuelle Sigüenza.
- Arevacis nomen dedit fluvius Areva. horum VI oppida, Secontia et Uxama, quae nomina crebro aliis in locis usurpantur, praeterea Segovia et Nova Augusta, Termes ipsaque Clunia, Celtiberiae finis. ad oceanum reliqua vergunt Vardulique ex praedictis et Cantabri. — (Pline, Naturalis Historia, III, 27)
- Les Arévaques ont pris leur nom du fleure Areva; ils ont six villes, Saguntia et Uxama, noms employés dans une multitude d'autres lieux; de plus, Ségovia, Nova Augusta, Termes et Clunia même, sur la frontière de la Celtibérie. Le reste de ce ressort se rapproche de l'Océan, ainsi que les Vardules, dont il a déjà été parlé, et les Cantabres.
- Arevacis nomen dedit fluvius Areva. horum VI oppida, Secontia et Uxama, quae nomina crebro aliis in locis usurpantur, praeterea Segovia et Nova Augusta, Termes ipsaque Clunia, Celtiberiae finis. ad oceanum reliqua vergunt Vardulique ex praedictis et Cantabri. — (Pline, Naturalis Historia, III, 27)
Variantes modifier
Gentilés et adjectifs correspondants modifier
Voir aussi modifier
- Segontia sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références modifier
- « Segontia », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, radical *seĝh