eläin
Finnois modifier
Étymologie modifier
- Dérivé instructif du verbe elää (« vivre, être animé »).
Nom commun modifier
Déclinaison
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | eläin | eläimet |
Génitif | eläimen | eläimien eläinten |
Partitif | eläintä | eläimiä |
Accusatif | eläin [1] eläimen [2] |
eläimet |
Inessif | eläimessä | eläimissä |
Élatif | eläimestä | eläimistä |
Illatif | eläimeen | eläimiin |
Adessif | eläimellä | eläimillä |
Ablatif | eläimeltä | eläimiltä |
Allatif | eläimelle | eläimille |
Essif | eläimenä | eläiminä |
Translatif | eläimeksi | eläimiksi |
Abessif | eläimettä | eläimittä |
Instructif | — | eläimin |
Comitatif | — | eläimine- [3] |
Notes [1] [2] [3]
|
eläin \ˈe.læ.in\
Synonymes modifier
- (bête) elukka
Dérivés modifier
- kissaeläin — félin
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « eläin [ˈe.læ.in] »
Préfixe modifier
eläin- \ˈe.læ.inˌ\
- Animal (adjectif), d’animal, d’animaux.
Eläinrääkkäys.
- Maltraitement des animaux.