Voir aussi : acoquine

Français modifier

Étymologie modifier

Du participe passé de acoquiner.

Adjectif modifier

Singulier Pluriel
Masculin acoquiné
\a.kɔ.ki.ne\

acoquinés
\a.kɔ.ki.ne\
Féminin acoquinée
\a.kɔ.ki.ne\
acoquinées
\a.kɔ.ki.ne\

acoquiné \a.kɔ.ki.ne\

  1. (Vieilli) Attaché par une habitude.
    • À première vue, cependant, rien en lui ne trahissait autre chose qu’un octogénaire banal acoquiné à l’orgueil de son blason. — (Léon Bloy, Le Siège de Rhodes, dans Sueur de sang, 1893)

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe acoquiner
Participe Présent
Passé (masculin singulier)
acoquiné

acoquiné \a.kɔ.ki.ne\

  1. Participe passé masculin singulier du verbe acoquiner.
    • Je me donne trop de mal ; je ne suis pas comme vous autres, confiné dans ma maison, acoquiné là, comme de vieux roquentins… — (Honoré de Balzac, Les Paysans, 1845, deuxième partie, chapitre quatrième)

Prononciation modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe acoquinar
Indicatif Présent (yo) acoquiné
(tú) acoquiné
(vos) acoquiné
(él/ella/usted) acoquiné
(nosotros-as) acoquiné
(vosotros-as) acoquiné
(os) acoquiné
(ellos-as/ustedes) acoquiné
Imparfait (yo) acoquiné
(tú) acoquiné
(vos) acoquiné
(él/ella/usted) acoquiné
(nosotros-as) acoquiné
(vosotros-as) acoquiné
(os) acoquiné
(ellos-as/ustedes) acoquiné
Passé simple (yo) acoquiné
(tú) acoquiné
(vos) acoquiné
(él/ella/usted) acoquiné
(nosotros-as) acoquiné
(vosotros-as) acoquiné
(os) acoquiné
(ellos-as/ustedes) acoquiné
Futur simple (yo) acoquiné
(tú) acoquiné
(vos) acoquiné
(él/ella/usted) acoquiné
(nosotros-as) acoquiné
(vosotros-as) acoquiné
(os) acoquiné
(ellos-as/ustedes) acoquiné

acoquiné \a.ko.kiˈne\

  1. Première personne du singulier du passé simple de l’indicatif de acoquinar.

Prononciation modifier