Voir la conjugaison du verbe arrestar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) arrestabas
|
(tú) arrestabas
|
(vos) arrestabas
|
(él/ella/usted) arrestabas
|
(nosotros-as) arrestabas
|
(vosotros-as) arrestabas
|
(os) arrestabas
|
(ellos-as/ustedes) arrestabas
|
Imparfait
|
(yo) arrestabas
|
(tú) arrestabas
|
(vos) arrestabas
|
(él/ella/usted) arrestabas
|
(nosotros-as) arrestabas
|
(vosotros-as) arrestabas
|
(os) arrestabas
|
(ellos-as/ustedes) arrestabas
|
Passé simple
|
(yo) arrestabas
|
(tú) arrestabas
|
(vos) arrestabas
|
(él/ella/usted) arrestabas
|
(nosotros-as) arrestabas
|
(vosotros-as) arrestabas
|
(os) arrestabas
|
(ellos-as/ustedes) arrestabas
|
Futur simple
|
(yo) arrestabas
|
(tú) arrestabas
|
(vos) arrestabas
|
(él/ella/usted) arrestabas
|
(nosotros-as) arrestabas
|
(vosotros-as) arrestabas
|
(os) arrestabas
|
(ellos-as/ustedes) arrestabas
|
arrestabas \a.resˈta.βas\
- Deuxième personne du singulier (tú) de l’imparfait de l’indicatif de arrestar.