Polonais modifier

Étymologie modifier

De l’italien birbante[1].

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif birbant birbanci
Vocatif birbancie birbanci
Accusatif birbanta birbantów
Génitif birbanta birbantów
Locatif birbancie birbantach
Datif birbantowi birbantom
Instrumental birbantem birbantami

birbant \bir.bant\ masculin animé (pour une femme, on dit : birbantka)

  1. Bambocheur.
    • Ojciec całe życie był birbantem, dbał o uciechy, ale własne, zaś rodzinę traktował jak piąte koło u wozu.
      Mon père a été un bambocheur toute sa vie, il se souciait du plaisir, mais du sien, et il traitait sa famille comme la cinquième roue d'un chariot.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier

  1. « birbant », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927