burra
Albanais modifier
Forme de nom commun modifier
burra \Prononciation ?\
- Pluriel de burrë.
Latin modifier
Étymologie modifier
- Féminin de burrus (« roux »).
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | burră | burrae |
Vocatif | burră | burrae |
Accusatif | burrăm | burrās |
Génitif | burrae | burrārŭm |
Datif | burrae | burrīs |
Ablatif | burrā | burrīs |
burra \Prononciation ?\ féminin
- Vachette au museau roux, selon Festus.
Burrum dicebant antiqui quod nunc dicimus rufum unde rustici burram appellant buculam quae rostrum habet rufum. Pari modo rubens cibo ac potione ex prandio appellatur burrus.
— (Pompeii Festi de significatione uerborum, II, burrum.)- Les anciens appelaient burrus ce que de nos jours nous appelons rufus (« roux »), d'où les paysans appellent burra une génisse qui a le museau roux. De la même manière, quelqu'un qui à l'issue du déjeuner est tout rouge du fait du repas et de la boisson se dit burrus.
- Bure, étoffe de laine grossière.
- (Au pluriel) Sornettes, niaiserie, fadaises.
- burras, quisquilias, ineptiasque — (Aus. praef.)
Références modifier
- « burra », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage