Voir la conjugaison du verbe consolar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) consolasteis
|
(tú) consolasteis
|
(vos) consolasteis
|
(él/ella/usted) consolasteis
|
(nosotros-as) consolasteis
|
(vosotros-as) consolasteis
|
(os) consolasteis
|
(ellos-as/ustedes) consolasteis
|
Imparfait
|
(yo) consolasteis
|
(tú) consolasteis
|
(vos) consolasteis
|
(él/ella/usted) consolasteis
|
(nosotros-as) consolasteis
|
(vosotros-as) consolasteis
|
(os) consolasteis
|
(ellos-as/ustedes) consolasteis
|
Passé simple
|
(yo) consolasteis
|
(tú) consolasteis
|
(vos) consolasteis
|
(él/ella/usted) consolasteis
|
(nosotros-as) consolasteis
|
(vosotros-as) consolasteis
|
(os) consolasteis
|
(ellos-as/ustedes) consolasteis
|
Futur simple
|
(yo) consolasteis
|
(tú) consolasteis
|
(vos) consolasteis
|
(él/ella/usted) consolasteis
|
(nosotros-as) consolasteis
|
(vosotros-as) consolasteis
|
(os) consolasteis
|
(ellos-as/ustedes) consolasteis
|
consolasteis \kon.soˈlas.teis\
- Deuxième personne du pluriel du passé simple de l’indicatif de consolar.