consonanta
Occitan modifier
Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en occitan. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier le wikicode »). |
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
consonanta \kunsuˈnanto̯\ |
consonantas \kunsuˈnanto̯s\ |
consonanta \kunsuˈnanto̯\ (graphie normalisée) féminin
- (Linguistique) Consonne.
Dérivés modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
- vocala (« voyelle »)
Forme d’adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | consonant \kun.su.'nant\ |
consonants \kun.su.'nant͡s\ |
Féminin | consonanta \kun.su.'nan.to̞\ |
consonantas \kun.su.'nan.to̞s\ |
consonanta \kun.su.'nanto̯\ (graphie normalisée)
- Féminin singulier de consonant.
Prononciation modifier
- France (Béarn) : écouter « consonanta [kunsuˈnanto̯] »
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Academia Occitana-Consistòri del Gai Saber, Diccionari General de la Lenga Occitana (DGLO), XXI s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2