Étymologie

modifier
Dérivé de cunctatus, avec le suffixe -tor.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif cunctator cunctatorēs
Vocatif cunctator cunctatorēs
Accusatif cunctatorem cunctatorēs
Génitif cunctatoris cunctatorum
Datif cunctatorī cunctatoribus
Ablatif cunctatorĕ cunctatoribus

cunctator masculin (pour une femme, on dit : cunctatrix)

  1. Temporiseur, personne qui tempère, hésite.

Dérivés dans d’autres langues

modifier

Prononciation

modifier

Références

modifier